Włochy
są położone na wielu płytach tektonicznych Morza Śródziemnego,
w pobliżu styku Euroazjatyckiej i Afrykańskiej kontynentalnej płyty
tektonicznej, co skutkuje wysoką aktywnością sejsmiczną (Bressan 2012). Włoski Krajowy Instytut Geofizyki i Wulkanologii w 2008 roku
ogłosił, że połowa obszaru państwa jest zagrożona wstrząsami
sejsmicznymi, a
jedynie 14% budynków spełnia europejskie standardy bezpieczeństwa.
Trudność
w podążaniu za stale podwyższanymi standardami wynika z opóźnień
aktualizacji prawa budowlanego
i braku środków finansowych na
zapewnienie właściwej
ochrony budynków. Pomimo
tego Włochy
zaliczane są do grupy
krajów najlepiej zabezpieczających
swoje tereny przed trzęsieniami
ziemi (Gramling 2009). Czy opinia ta jest zasadna?
Biorąc
pod uwagę położenie i historię państwa włoskiego, występujące
tam wstrząsy sejsmiczne są zjawiskiem powszednim. Pomimo tego każdy
silny wstrząs szokuje. Przykładem jest tragedia sprzed 7 lat, która
dotknęła stolicę regionu Abruzzo – miasto L’Aquila i okolice.
6 kwietnia 2009 roku, wczesnym rankiem, nastąpiło trzęsienie
ziemi, w wyniku którego 309 osób straciło życie, ponad 10 tysięcy
budynków legło w gruzach, a około 50 tysięcy mieszkańców miasta
straciło dach nad głową (Baldini 2013). Ucierpiały budynki zabytkowe i
współczesne, mieszkalne, kościelne, państwowe i uniwersyteckie.
Wielu studentów i rdzennych mieszkańców straciło życie bądź
zostało rannych. Włochy pogrążyły się w żałobie, która dla
wielu wciąż nie minęła (Berengo
Gardin 2012, s. 7 - 13).
Winą
za ogrom zniszczeń, które nastąpiły w L’Aquili wielu obarcza
nie tylko naturę, ale również władze lokalne i państwowe, które
nie zadbały o to, aby zminimalizować skutki ewentualnej tragedii.
Niepokojący jest stopień zniszczeń budynków współczesnych,
również tych, które uznawane były za zabezpieczone przed skutkami
trzęsienia ziemi. Jako przyczyny tej sytuacji wskazywane jest
skorumpowanie rządzących oraz lekceważące podejście do kwestii
ochrony przed wstrząsami sejsmicznymi (Bressan 2012). Przez
lata trwał sądowy proces sejsmologów oskarżonych o niedopełnienie
i lekceważenie swoich obowiązków (Cartlidge 2015).
Obecnie
władze L’Aquili mierzą się z problemem odbudowy miasta i
miejskiej tożsamości. Trudno jest sprostać wymaganiom
mieszkaniowym ludności stęsknionej za dawnym życiem (Berengo Gardin 2012, s. 7 - 13). Niestety, w
ciągu siedmiu lat, w mieście zmieniło się niewiele. Znaczna część
opuszczonego centrum wciąż pozostaje zniszczona. Nieliczne budynki
zostały odbudowane. Wiele z dawnych mieszkań pozostaje otwartych i
niezmienionych od dnia tragedii – wciąż nie zniknęły z nich
rodzinne pamiątki, rzeczy osobiste.Wielu mieszkańców
zniszczonych budynków nie powróciło do miasta, wielu mieszka na
obrzeżach w ośrodkach satelickich w wybudowanych w pośpiechu
lokalach zastępczych (Phillips 2016).
Burmistrz
miasta L’Aquila przez lata zabiegał o zdobycie wsparcia ze
szczebla państwowego. Uważa, że barierami odbudowy miasta są
biurokracja, brak funduszy i niesprawna
komunikacja między władzami różnych szczebli. Odbudowa
miasta z wykorzystaniem współczesnych technologii ochronnych jest
również szczególnym wyzwaniem (Baldini 2013). Wciąż konieczna jest
inspekcja istniejących budynków i wprowadzenie odpowiednich
zabezpieczeń.
Przyszłość
L’Aquili pozostaje pod znakiem zapytania. Dawniej tętniące życiem miasto stało się
opuszczonym, smutnym miejscem, a władze lokalne wciąż stoją przed
wyzwaniem przywrócenia mieszkańcom ich dawnych domów i przestrzeni
publicznych. W ciągu siedmiu lat zmieniło się niewiele. Czy miasto
jest więc skazane na wieczne zniszczenie,
a dawni jego mieszkańcy na życie w podmiejskich barakach?
Na
gruncie polskim:
W
naszym kraju zagrożenie trzęsieniami ziemi jest niewielkie, nie
stanowi więc powszechnego problemu mieszkaniowego. Polskę można
zaliczyć do terenów asejsmicznych, bądź pansejsmicznych. Trzęsienia ziemi zdarzają się rzadko i nie są silne, praktycznie
niezauważalne dla przeciętnego obywatela. Nie stanowią poważnego
zagrożenia. Uważam jednak, że pomimo tego warto stosować
nowoczesne technologie budowlane odporne na wstrząsy - natura lubi zaskakiwać.
 |
| Prace naprawcze |
 |
| Via Roma - opustoszała główna ulica miasta |
 |
| Zabezpieczony budynek |
 |
| Zabezpieczony budynek |
 |
| Zniszczenia wewnątrz budynku mieszkalnego |
 |
| Zniszczenia wewnątrz mieszkania |
 |
| Zniszczenia wewnątrz mieszkań |
Gianni Berengo Gardin, 2011
Źródła:
- Baldini L., 2013, L'Aquila after the earthquake: Why flags do not fly, BBC News, http://www.bbc.com/news/world-europe-22986058, dostęp 17.12.2016
- Berengo Gardin G., 2012, L'aquila prima e dopo, Contrasto, Roma
- Bressan D., 2012, April 6, 2009: The L Aquila Earthquake, Scientific American, https://blogs.scientificamerican.com/history-of-geology/april-6-2009-the-laquila-earthquake/, dostęp 17.12.2016
- Cartlidge E., 2015, Italy’s supreme court clears L’Aquila earthquake scientists for good, Science, http://www.sciencemag.org/news/2015/11/italy-s-supreme-court-clears-l-aquila-earthquake-scientists-good, dostęp 17.12.2016
- Gramling C., 2009, When and why L’Aquila came tumbling down, Earth Magazine, http://www.earthmagazine.org/article/when-and-why-laquila-came-tumbling-down, dostęp 17.12.2016
- Phillips J., 2016, Italy earthquake: investigation launched as nation mourns,The Guardian, https://www.theguardian.com/world/2016/aug/27/italian-earthquake-corrupt-builders-blamed, dostęp 17.12.2016
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz