Klaudia Zyskowska

Na podstawie: Raport o stanie miasta. Realizacja „Strategii Zintegrowanego Rozwoju Łodzi 2020+”. Urząd Miasta Łodzi, Łódź 2013

Obecne trendy demograficzne nie są dla Łodzi korzystne. Z roku na rok z miasta ubywa mieszkańców, w ostatnich latach meldowało się tu o około 1,5 tys. osób mniej niż wymeldowywało. W najtrudniejsze sytuacji znajduje się śródmieście – dotychczas jedna z najbardziej zaniedbanych części metropolii zniechęcała zarówno inwestorów jak i potencjalnych mieszkańców. Z kolei własne mieszkanie, poza łatwością w odnalezieniu zatrudnienia, jest tym co przyciąga młodych ludzi. Dlatego też władze Łodzi zdecydowały się aby część lokali spośród tych objętych inicjatywą Mia100 kamienic została przekazana najzdolniejszym łódzkim studentom.

 Program adresowany jest nie tylko do absolwentów, lecz także i do osób wciąż się kształcących. Nie sprecyzowano jakie konkretne wymagania należy spełniać aby móc w ogóle wziąć udział w projekcie. Wiadomo jednak, że aby otrzymać własne mieszkanie niezbędne jest pomyślne przejście przez ustalone wcześniej procedury. Konieczne jest więc posiadanie zaświadczenia o miejscu pracy, a także uzyskanie rekomendacji od rektora macierzystej uczelni. Następnie skompletowany wniosek wraz z załącznikami powinien zostać złożony w wydziale budynków i lokali Urzędu Miasta Łodzi. Po upływie określonego terminu specjalnie powołana komisja mieszkaniowa rozpatruje wszystkie napłynięte wnioski. Od drugiej edycji w posiedzeniach rady udział biorą udział także przedstawiciele uczelni.  Klucze do mieszkania zostaną przekazane tym osobom, których podania komisja zaopiniuje pozytywnie. Po upływie pięciu lat, na okres których zostanie podpisana umowa najmu, możliwe będzie wykupienie użytkowanego dotąd mieszkania.

W pierwszej edycji programu urząd miasta przydzielił zdolnym studentom dziesięć mieszkań. W kolejnej – zakończonej wraz z końcem 2013 roku – oferta rozszerzyła się o trzydzieści. Władze miasta przewidują, że w następnych latach w każdej z organizowanych edycji zostanie zaoferowanych około pięćdziesięciu lokali. Zainteresowanie jest ogromne. Młodzi  ludzie korzystają z akcji, gdyż jak dotąd niskie dochody dyskwalifikowały ich w ubieganiu się o przyznanie lokum. Niesprzyjające było posiadanie praw do dziedziczenia mieszkań po rodzicach bądź dziadkach.

Natomiast sam program Mia100 kamienic zakłada remont około stu kamienic w centralnej części Łodzi, co spowoduje przywrócenie życia obumierającemu śródmieściu, dostarczy nowych zasobów mieszkaniowych oraz podniesie standard życia. Przedsięwzięcie ma oczywiście podstawy prawne chroniące lokatorów zamieszkujących kamienice objęte projektem. Wybór każdego budynku poddanego projektowi Mia100 kamienic jest przemyślany i umotywowany dobrem ogółu mieszkańców, co za tym idzie dzięki współpracy z mieszkańcami danej kamienicy. Wyjątkowo dużą skalę przedsięwzięcia udowadniają dane liczbowe przedstawiające dotychczasowe sukcesy. Do końca roku 2012 zainwestowano w projekt około 50 mln złotych, a przeciętny koszt remontu jednej kamienicy według danych Urzędu Miasta Łodzi wynosi 1 798 250zł. Dzięki tym danym można wyliczyć, że orientacyjny budżet całego projektu sięgnie około 180 mln złotych.

Wydaje się więc, że inicjatywa będzie szczególnie korzystna biorąc pod uwagę ulokowanie lepiej wykształconej ludności w zdegradowanej dzielnicy. Ta część miasta dzięki odpowiednim zabiegom rewitalizacyjnym oraz inicjatywie Mia100 kamienic powoli odzyskuje swój dawny blask. Poza tym należy podkreślić, iż  prawidłowo przeprowadzony proces rewitalizacji nie odnosi się jedynie do zmian materialnych, ale porusza również zaistniałe w przestrzeni miasta problemy społeczne. Podnosząc jakość życia zubożałych i zdegradowanych, a nawet patologicznych obszarów rewitalizacja umożliwia nowe szanse rozwoju społeczeństwa. Rewitalizacja ma charakter wielopłaszczyznowy, ponieważ prócz zmian urbanistyczno- architektonicznych oraz funkcjonalnych, podnosi jakość życia mieszkańców zapewniając im zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, usługowych i kulturalnych. W związku z powyższym możemy uznać, że rewitalizacja ma charakter przestrzenny, gospodarczy, społeczny, a także i kulturowy. Jest zatem procesem długofalowym mogącym długotrwale wpływać i zmieniać społeczeństwo. Kolejnym elementem metamorfozy rewitalizacji jest aspekt społeczny. Kryzys wynikający ze zlikwidowania ogromnej ilości miejsc pracy, niskie kalifikacje, a także mała elastyczność na zmianę zawodu byłych pracowników doprowadziła do gwałtownego  spadku jakości życia oraz szerzenia się biedy rodzącej liczne patologie. Skutkiem narastających problemów był spadek poczucia bezpieczeństwa mieszkańców łódzkiego śródmieścia. Część osób o wyższym statusie społecznym postanowiła opuścić te obszary w poszukiwaniu lepszej jakości życia, jednak większa cześć została pozbawiona jakichkolwiek perspektyw na lepszą przyszłość. Dostrzegalne jest tu zjawisko polaryzacji społeczeństwa, czyli procesu rozwarstwiania się społeczeństwa na dwie przeciwstawne grupy o całkowicie odmiennej pozycji, poglądach oraz majętności.

Działania miasta zmierzające do ożywienia śródmieścia przy jednoczesnym przeciwdziałaniu migracji młodych ludzi wydają się słuszne. Z biegiem czasu okaże się jaka była skuteczność opisywanych zabiegów.

Literatura:

Wojnarowska A, Rewitalizacja zdegradowanych obszarów miejskich : przykłady praktyczne, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2011

Raport o stanie miasta. Realizacja „Strategii Zintegrowanego Rozwoju Łodzi 2020+”. Urząd Miasta Łodzi, Łódź 2013

Skalski K.(red.), O budowie metod rewitalizacji w Polsce - aspekty wybrane, Kraków 2010

Uproszczony lokalny program rewitalizacji wybranych terenów Śródmiejskich oraz po-fabrycznych Łodzi na lata 2004-2013

Markowski M., b.r., 30 mieszkań dla młodych zdolnych. Żeby zostali w Łodzi.  [online], [o6.06.2014],http://lodz.gazeta.pl/lodz/1,35153,14907217,30_mieszkan_dla_mlodych_zdolnych__Zeby_zostali_w_Lodzi.html